ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ)

Κόρη του Φιλίππου Β' της Μακεδονίας και
της Θεσσαλίδος συζύγου του Νικησιπόλεως, ομοπάτριος αδελφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Σύζυγός της υπήρξε ο Κάσσανδρος, από τον οποίο απέκτησε τρεις γιους: Τον Φίλιππο, τον Αντίπατρο και τον Αλέξανδρο. Τη σκότωσε ο γιος της Αντίπατρος από ζηλοτυπία, γιατί πίστευε πως η μητέρα του αγαπούσε περισσότερο τον αδελφό του Αλέξανδρο.

Η ΠΟΛΗ

Η πρωτεύουσα της Μακεδονίας ιδρύθηκε, σύμφωνα με μια εκδοχή, από τον βασιλιά Φίλιππο Β' της Μακεδονίας. Σύμφωνα με άλλη (του Στράβωνος, επικρατέστερη) από τον Κάσσανδρο, γιο του στρατηγού του Μεγάλου Αλεξάνδρου Αντιπάτρου, το 316 π.Χ., στην τοποθεσία της πόλης Θέρμη, όπου συγκεντρώθηκαν οι οικισμοί είκοσι μικρών πόλεων. Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο Κάσσανδρος που εξόντωσε όλη την οικογένειά του, διατάζοντας το φόνο ακόμη και της μητέρας του Ολυμπιάδος, θέλησε να διορθώσει την κακή εντύπωση που είχε προξενήσει στους Μακεδόνες αυτή η συμπεριφορά του, και την επομένη του θριάμβου του (315 π.Χ.) νυμφεύθηκε την αδελφή του κατακτητή Θεσσαλονίκη, που η μητριά της Ολυμπιάς την αγαπούσε σαν δική της κόρη. Έτσι, ο Κάσσανδρος αποφάσισε να δώσει το όνομα της Θεσσαλονίκης στη νέα μεγάλη πόλη που είχε ιδρύσει. Ο ισχυρισμός του Στράβωνα, πως η Θεσσαλονίκη ιδρύθηκε στην τοποθεσία της παλαιάς Θέρμης, δεν θεωρείται ακριβής από όλους τους ιστορικούς, γιατί πολλοί λένε πως η Θέρμη απείχε δέκα ώς δώδεκα χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη. Ο Ρωμαίος ύπατος Αιμίλιος Παύλος, που υπέταξε το μακεδονικό κράτος μετά τη μάχη της Πύδνας (168 π.Χ.) και ονομάστηκε γι' αυτό Μακεδονικός, έδειξε μεγάλη εύνοια προς τους Έλληνες και μάλιστα τους Θεσσαλονικείς, παρ' όλο που είχε εκτελέσει μια απόφαση της Ρωμαϊκής Συγκλήτου που διέτασσε την καταστροφή 70 πόλεων της Ηπείρου. Τον Νοέμβριο του 167 ο Αιμίλιος Παύλος τέλεσε θρίαμβο στη Θεσσαλονίκη και ακολουθούσαν, με όλη την οικογένειά του ο ηττημένος βασιλιάς της Μακεδονίας Περσεύς και ίσως και ο ιστορικός Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης, που δίδασκε στο σπίτι του Αιμίλιου Παύλου. Το 146 π.Χ. ο Κόιντος Καικίλιος Μέτελλος κατέστειλε την επανάσταση του Αδραμυττηνού γραφέα Ανδρίσκου, που είχε ονομάσει τον εαυτό του Φίλιππο και εμφανίστηκε δήθεν ως γιος του Περσέα. Έκανε τη Μακεδονία ρωμαϊκή επαρχία και τη Θεσσαλονίκη πρωτεύουσά της. Από τότε ο πληθυσμός της αυξήθηκε γρήγορα. Τα αρχαία νομίσματα της Θεσσαλονίκης έχουν ελληνικές επιγραφές. Παράλληλα προς τους Ολύμπιους θεούς, οι Θεσσαλονικείς λάτρευαν τον αρκαδικό θεό Πάνα, τον ήρωα Περσέα και τους Καβείρους. Η λατρεία των τελευταίων μεταδόθηκε από τα νησιά του Θρακικού πελάγους (Λήμνο, Ίμβρο, Σαμοθράκη). Προς τιμήν τους τελούσαν στη Θεσσαλονίκη τα Καβείρια, τα Καβείρια Πύθια και τα Καβείρια Επινίκια. Είχαν επίσης καθιερωθεί τα Ολύμπια, τα Πύθια και τα Άκτια-Πύθια. Στην περίοδο της εξορίας του από τη Ρώμη, ο Κικέρων έμεινε στη Θεσσαλονίκη (Μάιος - Νοέμβριος του 58 π.Χ.). Λίγο αργότερα οι Θεσσαλονικείς αναγκάστηκαν να καταφύγουν στην ακρόπολή τους, που ήταν τότε νεόχτιστη, γιατί υπήρχε αδιάκοπος φόβος των Θρακών επιδρομέων. Στο τέλος του εμφυλίου πολέμου μεταξύ Ιουλίου Καίσαρα και Πομπηίου, η Θεσσαλονίκη έγινε κέντρο εφοδιασμού του στρατού του Πομπηίου και στον εμφύλιο πόλεμο του Μάρκου Αντωνίου και Οκταβιανού εναντίον των δολοφόνων του Καίσαρα, οι Θεσσαλονικείς υπήρξαν φίλοι και σύμμαχοι των τελευταίων. Στη Θεσσαλονίκη δίδαξε για πρώτη φορά το χριστιανισμό ο Απόστολος Παύλος (πρώτες εβδομάδες του 50 μ.Χ.). Το 250 μ.Χ. επί αυτοκράτορος Δεκίου, η Θεσσαλονίκη έγινε ρωμαϊκή αποικία. Την ίδια εποχή, περίπου, έγινε άσυλο πολλών προσφύγων που είχαν τρομοκρατηθεί από την επιδρομή των Γότθων, που μάταια προσπάθησαν να την κυριεύσουν. Ο Γαλέριος Μαξιμιανός έστησε τη μεγάλη αψίδα, της οποίας σώζεται το ένα σκέλος, σε ανάμνηση των θριάμβων του εναντίον των Περσών (297-305 μ.Χ.). Αργότερα, επί Θεοδοσίου του Μεγάλου, επειδή οι Θεσσαλονικείς, το 390, επαναστάτησαν και σκότωσαν τον Γερμανό στην καταγωγή διοικητή της πόλης, διατάχθηκε από τον Θεοδόσιο η σφαγή του πληθυσμού και σκοτώθηκαν περίπου 15.000 άνδρες και γυναικόπαιδα, ενώ παρακολουθούσαν στον ιππόδρομο τα αγωνίσματα !!!!!
Το 395 οι Θεσσαλονικείς απέκρουσαν πολιορκία των Βησιγότθων και το 577, επί Ιουστινιανού, επίθεση των Σλάβων.....