Ο λόφος της Ακρόπολης βρίσκεται στο νότιο μέρος της πόλης των Αθηνών και αποτελεί γεωλογική συνέχεια μιας άλλοτε πιθανότατα συμπαγούς αλλά τώρα διακεκομμένης λοφοσειράς, που χωρίζεται στα Τουρκοβούνια (Άγχεσμος), στο ανατολικό τμήμα των Αθηνών, στον Λυκαβηττό και στην Ακρόπολη. Ο λόφος της Ακρόπολης είχε απόλυτο ύψος 156 μέτρα, σχετικό 60-80 μέτρα (πάνω από την πεδιάδα), μέγιστο μήκος σχεδόν 300 μέτρα
.jpg)
και μέγιστο πλάτος περίπου 150 μέτρα. Η επιφάνειά του είναι αρκετά επίπεδη και κλίνει από τα ανατολικά προς τα δυτικά, παρουσιάζοντας από την πλευρά αυτή αρκετά ομαλή άνοδο, ενώ όλες οι άλλες είναι απόκρημνες. Στις πλευρές του λόφου υπάρχουν ακόμη και σήμερα δύο πηγές νερού, η Κλεψύδρα, προς βορράν της ανόδου, και μια άλλη στο σπήλαιο του Ασκληπιείου. Έτσι, ο βράχος είχε όλα τα προσόντα για να γίνει φρούριο και ιερό, τόπος κατοικίας και βωμός της τέχνης. Λουσμένος από το φως του ήλιου, στεγασμένος από το γαλανό ουρανό, παρουσιάζει μια αφάνταστη ποικιλία από χρώματα και ιριδισμούς, που αναδεικνύουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον
.jpg)
επιβλητικό Παρθενώνα και τα άλλα μνημεία της αρχαίας ελληνικής τέχνης.Η ιστορία του βράχου ακολουθεί τις φάσεις της πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας των Αθηνών. Την εποχή της πρωτόγονης μοναρχίας, από το 16ο ώς τον 9ο αιώνα π.Χ., αποτελεί την ίδια την πόλη (ή πτόλη), την έδρα της βασιλικής πολιτείας, όπου κατοικούν, προστατευμένοι από τα κυκλώπεια τείχη, ο ιερεύς-βασιλεύς και οι αρχηγοί των μεγάλων οικογενειών του πατριαρχικού κράτους, ενώ ο λαός συνωστίζεται στις κάτω συνοικίες. Τον καιρό της πρώτης αριστοκρατικής δημοκρατίας και των τυράννων, από τον 9ο αιώνα ώς το τέλος του 6ου, αρχίζει να απομονώνεται από την ενεργό ζωή, που συγκεντρώνεται όλο και περισσότερο στην πόλη ή το άστυ. Τότε παίρνει την ονομασ
ία της Ακρόπολης (την προηγούμενη ονομασία του βράχου δεν την ξέρουμε). Δεν είναι πια παρά ένα φρούριο της πόλης, καταφύγιο των ευγενών και των τυράννων και ταυτόχρονα ιερό των εθνικών θεών. Η έδρα της κυβέρνησης έχει πια μεταφερθεί στην κάτω πόλη. Μετά το 507, επί δευτέρας δημοκρατίας, η Ακρόπολη παύει να είναι και φρούριο: Ανήκει στο εξής αποκλειστικά στη λατρεία της Αθηνάς Πολιάδος, προστάτιδας της πόλης. Εκεί βρίσκονται οι ναοί και οι θησαυροί της. Από τότε δεν μετέχει πια παρά μόνο στη θρησκευτική ζωή των Αθηνών, δεν είναι παρά τόπος θυσιών και εορτών. Στον ιερό περίβολό της μόνο οι ιερείς έχουν δικαίωμα να κατοικούν μόνιμα. Είναι ένας πνευματικός Όλυμπος.
Ο λόφος της Ακρόπολης βρίσκεται στο νότιο μέρος της πόλης των Αθηνών και αποτελεί γεωλογική συνέχεια μιας άλλοτε πιθανότατα συμπαγούς αλλά τώρα διακεκομμένης λοφοσειράς, που χωρίζεται στα Τουρκοβούνια (Άγχεσμος), στο ανατολικό τμήμα των Αθηνών, στον Λυκαβηττό και στην Ακρόπολη. Ο λόφος της Ακρόπολης είχε απόλυτο ύψος 156 μέτρα, σχετικό 60-80 μέτρα (πάνω από την πεδιάδα), μέγιστο μήκος σχεδόν 300 μέτρα .jpg)
και μέγιστο πλάτος περίπου 150 μέτρα. Η επιφάνειά του είναι αρκετά επίπεδη και κλίνει από τα ανατολικά προς τα δυτικά, παρουσιάζοντας από την πλευρά αυτή αρκετά ομαλή άνοδο, ενώ όλες οι άλλες είναι απόκρημνες. Στις πλευρές του λόφου υπάρχουν ακόμη και σήμερα δύο πηγές νερού, η Κλεψύδρα, προς βορράν της ανόδου, και μια άλλη στο σπήλαιο του Ασκληπιείου. Έτσι, ο βράχος είχε όλα τα προσόντα για να γίνει φρούριο και ιερό, τόπος κατοικίας και βωμός της τέχνης. Λουσμένος από το φως του ήλιου, στεγασμένος από το γαλανό ουρανό, παρουσιάζει μια αφάνταστη ποικιλία από χρώματα και ιριδισμούς, που αναδεικνύουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον .jpg)
επιβλητικό Παρθενώνα και τα άλλα μνημεία της αρχαίας ελληνικής τέχνης.Η ιστορία του βράχου ακολουθεί τις φάσεις της πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας των Αθηνών. Την εποχή της πρωτόγονης μοναρχίας, από το 16ο ώς τον 9ο αιώνα π.Χ., αποτελεί την ίδια την πόλη (ή πτόλη), την έδρα της βασιλικής πολιτείας, όπου κατοικούν, προστατευμένοι από τα κυκλώπεια τείχη, ο ιερεύς-βασιλεύς και οι αρχηγοί των μεγάλων οικογενειών του πατριαρχικού κράτους, ενώ ο λαός συνωστίζεται στις κάτω συνοικίες. Τον καιρό της πρώτης αριστοκρατικής δημοκρατίας και των τυράννων, από τον 9ο αιώνα ώς το τέλος του 6ου, αρχίζει να απομονώνεται από την ενεργό ζωή, που συγκεντρώνεται όλο και περισσότερο στην πόλη ή το άστυ. Τότε παίρνει την ονομασ
ία της Ακρόπολης (την προηγούμενη ονομασία του βράχου δεν την ξέρουμε). Δεν είναι πια παρά ένα φρούριο της πόλης, καταφύγιο των ευγενών και των τυράννων και ταυτόχρονα ιερό των εθνικών θεών. Η έδρα της κυβέρνησης έχει πια μεταφερθεί στην κάτω πόλη. Μετά το 507, επί δευτέρας δημοκρατίας, η Ακρόπολη παύει να είναι και φρούριο: Ανήκει στο εξής αποκλειστικά στη λατρεία της Αθηνάς Πολιάδος, προστάτιδας της πόλης. Εκεί βρίσκονται οι ναοί και οι θησαυροί της. Από τότε δεν μετέχει πια παρά μόνο στη θρησκευτική ζωή των Αθηνών, δεν είναι παρά τόπος θυσιών και εορτών. Στον ιερό περίβολό της μόνο οι ιερείς έχουν δικαίωμα να κατοικούν μόνιμα. Είναι ένας πνευματικός Όλυμπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου