Μύκονος

Το νησί πήρε την ονομασία του από τον ήρωα Μύκονο, γιο του Ανίου του Καρύστου και της Ρυούς της Ζάρυκας. Οι πρώτοι κάτοικοί του ήταν Πελασγοί, και Κρήτες και αργότερα Ίωνες, με αρχηγό τον Ιπποκλή το Νηλέα, πατέρα του Φοβίου ή Φορβίου. Μερικοί συγγραφείς αναφέρουν ότι στη Μύκονο υπήρχε ένας ποταμός Αχελώος που δεν υπάρχει πάντως σήμερα, καθώς και ένα όρος με δύο κορυφές, που λεγόταν Δίμαστο, που πρέπει να είναι ένα από τα δύο όρη του νησιού, ο Ανωμερίτης και ο Βορνιώτης, που τυχαίνει να έχουν και το δύο από δύο κορυφές. Ο Στράβων αναφέρει ότι, σύμφωνα με την παράδοση, στη Μύκονο σκότωσε ο Ηρακλής τους γίγαντες και ότι οι Μυκόνιοι ήταν φαλακροί. Άλλοι συγγραφείς βεβαιώνουν, υπερβάλλοντας, ότι οι Μυκόνιοι έμεναν άτριχοι από τη βρεφική τους ηλικία. Στους ιστορικούς χρόνους, η Μύκονος δεν αναφέρεται συχνά. Γνωστό είναι ότι είχε δύο μικρές πόλεις. Η μία ήταν χτισμένη στην τοποθεσία Παλαιόκαστρο κι η άλλη ΝΔ, κοντά στη σημερινή πόλη. Ο Ηρόδοτος, επίσης, αναφέρει ότι το 490 π.Χ. το νησί χρησίμευε ως ορμητήριο του Πέρση Δάτη. Οι Μυκόνιοι ανήκαν στην Ομοσπονδία της Μήλου, πλήρωναν ένα τάλαντο συμμαχικό φόρο στους Αθηναίους και λάτρευαν ιδιαίτερα το Διόνυσο και τη μητέρα του Σεμέλη, τη Δήμητρα και τον Ποσειδώνα, προς τιμήν των οποίων τελούσαν πολλές φορές κάθε χρόνο πανηγυρικές γιορτές, όπου θυσίαζαν κάπρους, αμνούς και κριάρια. Τα νομίσματα που εξέδιδε η Μύκονος φέρουν το κεφάλι ή και ολόκληρο το σώμα του Διόνυσου ή το κεφάλι του Ποσειδώνα.